To i owo

2018 był  dla nas zupełnie inny niż każdy poprzedni – to pierwszy pełen rok w powiększonym składzie:) Niemal 14 miesięcy temu zostałam mamą Marysi, a wraz z macierzyństwem, prócz wielu obaw i nadziei, przyszła też spora dawka motywacji – by pokazać córeczce świat podróży małych i dużych, nasz świat. A może bardziej, by odkrywać go razem z nią:)

No właśnie. Toż to morze zimne, nieturkusowe, bez gorących plaż i ciepłych wieczorów. Poza tym, w dzisiejszych czasach urlop w Polsce wcale niekoniecznie wypada taniej niż all inclusive na hiszpańskich wyspach. Dlaczego zatem co roku wybieram Bałtyk?;)

W tym roku zimę zimuję. Jak niedźwiedzica śpiąca u boku swoich małych misiów:) Z racji, że 2 miesiące temu zostałam mamą, większe podróże muszą na mnie (a raczej na nas) trochę zaczekać. Dobrze się składa, że dzień teraz krótki – przeczekamy, przezimujemy, a potem, miejmy nadzieję, w drogę:) Ale…zaraz, zaraz. To znaczy, że teraz się nudzimy?

Wszyscy lubimy styczeń, prawda?:) Nowe otwarcie, świeże perspektywy, a nawet ten czysty, gotowy do zapisania kalendarz. Jest w tym jakaś metafora, która motywuje. Choćby do zaplanowania kolejnych podróży. Liczę, że moje w tym roku będą wyjątkowe:)

Wraz z końcem sezonu urlopowego wygląd miejscowości turystycznych drastycznie się zmienia. Ulice pustoszeją, znikają foodtracki, wszystko jakby zastyga w czasie. Ożywi się dopiero na Boże Narodzenie – a i to nie wszędzie. Co tu dużo mówić – jesienna aura nie zachęca do podróżowania, ale ja, na przekór stereotypom, często wybieram się w podróż właśnie o tej porze roku:) Dlaczego?

Jedni wolą podziwiać ich krajobraz z daleka, inni eksplorować. Jedni odnajdują w nich piękne tło udanych wakacji, drudzy – sens, cel. A ja? Za co je kocham? Dlaczego mnie do nich ciągnie? Czemu w moich planach urlopowych na kolejne sezony nie może ich zabraknąć? O tym dzisiejszy wpis:)

Ma już dobrych kilka lat, ponad 100 tekstów (owszem, wcale nie aż tak wiele) dostarczających garść inspiracji podróżniczych i całkiem sporo zdjęć. Ma swojego Facebooka i Instagram. Mój blog. A może po prostu moja strona internetowa? Czy prowadząc portal w taki, a nie inny sposób, mam prawo nazywać siebie blogerką?

Polska złota? Czasem tak (choćby w takie dni jak dziś), a czasem po prostu polska szara;-) Pojawia się tuż po lecie, kiedy we wspomnieniach wciąż mamy jeszcze ciepłe i długie dni, wakacyjne wojaże i słońce w końskich dawkach. Często wprawia nas w nostalgię, zadumę i bliżej nieokreślony rodzaj smutku. Tak to już z tą naszą jesienią jest. Ale gwarantuję wam, że jest wiele powodów, za które można, a nawet trzeba jesień polubić. Dziś o tym, za co mam w stosunku do niej całkiem duże pokłady sympatii:)