Pomorskie

Powstała od zera, z marzeń o ekskluzywnym i lekko snobistycznym nadmorskim kurorcie. Krążyły o niej różne plotki, czasem niepochlebne. A jednak z roku na rok przyciągała coraz większe rzesze turystów, tętniła życiem, intrygowała. Aż do wybuchu wojny.

Coroczny urlop w Juracie. Tłumy spacerowiczów okupują ulicę Międzymorze, wzdłuż której ciągną się stragany z biżuterią i obrazami. Pociąg gwiżdże wesoło, ostrzegając rozluźnionych plażowiczów przed niebezpieczeństwem. Choć teraz chronią ich również nowo postawione szlabany. Coś się jednak w Juracie zmieniło. Przyszło nowe.

NADMORSKIE WILLE ARTYSTÓW Do Juraty jeżdżę co roku od kilku lat. Bardzo lubię tę nadmorską miejscowość. Po pierwsze dlatego, że położona jest ona na Mierzei Helskiej, mojej ulubionej części polskiego wybrzeża. Po drugie, bardzo tu spokojnie. Wzdłuż głównej ulicy ciągną się co prawda straganiki z pamiątkami (mniej lub bardziej kojarzącymi się z wakacjami nad morzem), jednak w porównaniu z dużo większym Władysławowem czy Kołobrzegiem, można je policzyć na palcach obu rąk. Zdecydowanie większa część Juraty to ciche, zielone uliczki i pachnący, sosnowy las. Co jakiś czas tylko słychać stukot kół pociągu, dźwięk, który zresztą uwielbiam, bo kojarzy mi się z atmosferą wakacji.

„Od dziesiątków lat jest moim najgorętszym pragnieniem zapoznanie się gruntowne z wybrzeżem morskim i Półwyspem Helskim, z ludem, mową, obyczajami”. To słowa Stefana Żeromskiego, autora powieści „Wiatr od morza”, która stanowi jedną z części „Trylogii Nadmorskiej”. To świadczy o niemałym sentymencie pisarza do Bałtyckiego Wybrzeża. Legenda głosi, że wspomniana powieść powstała w latarni morskiej w Rozewiu.