Mazowieckie

Plenery artystyczne odbywały się tutaj już w latach 60. ubiegłego wieku. Orońsko to miejsce spotkań rzeźbiarzy z całej Polski, nowatorskich ekspozycji i warsztatów – a wszystko to w otoczeniu XIX wiecznego kompleksu pałacowego Józefa Brandta.

Śniadanie to bez wątpienia najważniejszy posiłek dnia i pierwszy zastrzyk energii do dalszych działań. Jednak często brak czasu sprawia, że spożywamy je na szybko, w biegu. Na szczęście moda na slow food zaczyna pomału wkraczać również i w tę dziedzinę. Poranny posiłek przestaje być tylko prostą potrzebą, której niespełnienie skutkuje obniżeniem braku koncentracji.

Na drogach już nieobecne, jednak w naszej pamięci wciąż żywe. Towarzyszyły nam przez wiele lat, idealnie wkomponowywały się w fotografie z beztroskich wakacji. Dzielnie służyły. Maluch, Duży Fiat, Polonez…wydawałoby się, tak nieodległa historia! A jednak dziś są już jedynie eksponatami w Muzeum Motoryzacji i Techniki w Otrębusach.

Na Żoliborzu był wtedy Plac Komuny Paryskiej, zaś by odwiedzić Grób Nieznanego Żołnierza chodziło się na Plac Zwycięstwa. Białołęka była na Pradze, Ursynów – trochę na Wilanowie, trochę na Mokotowie. Na Krakowskie Przedmieście dojeżdżały trolejbusy, autobusy podmiejskie zaczynały się od dwójki, a pospieszne miały oznaczenia literowe. Rok 1958. Plan Warszawy. Dostał się w moje ręce przypadkiem, a jego przestudiowanie okazało się dla mnie, warszawianki, swoistą podróżą w czasie:)

Dzielnicę tą nazwałabym miastem w mieście. To swoista enklawa spokoju, a przy tym eklektyczna mieszanka małych cudów architektonicznych. Funkcjonalne przeplata się tu z estetycznym, a historia ożywa na każdym kroku. Spacerując niespiesznie po Starym Żoliborzu stykamy się z zagmatwanymi ścieżkami dziejów, wkraczamy w meandry wspomnień, odkrywamy nieznane.

Łąki rozciągające się wzdłuż rzeki Narwi, piaszczyste ścieżki i rozległe lasy – to moje dziecięce wspomnienie z wakacji spędzanych u rodziny we wsi Chełsty, około 100 km od Warszawy. Teraz mieszkają tam moi dziadkowie, a ja, jadąc do nich w odwiedziny, mam okazję odpocząć na łonie natury i odnaleźć smaki dzieciństwa.

„Dom pod numerem 9 przy ulicy Piekarskiej niczym specjalnie nie odróżniał się od innych domów Starego Miasta. A jeśli już, to chyba tylko tym, że miał oficynę przylegającą do klasztornego muru. W tej właśnie oficynie, na samym poddaszu, powszechnie facjatą zwanym, mieszkałem z ojcem, macochą, babką, ciotką i maszyną do szycia marki Singer”.