„Miasto ruin”. Starówka w Kostrzynie
Przed wojną tętniły życiem. Sklepy, targi, kawiarenki. I tłum ludzi. Pod okupacją stopniowo popadały w ruinę, opustoszały. Lata 50, ruch odbudowy. Większość miejskich Starówek na terenie nowej Polski rozkwita drugi raz podarowanym życiem. Ale ta nie. Jej ogołocone i poszarpane mury wciąż przypominają o tym, co było. Chodząc po umarłych ulicach kostrzyńskiej Starówki możemy sobie jedynie wyobrazić, jak kiedyś wyglądała. Lata 40. Kostrzyn bronił się do końca. Ostatnie starcie – z Armią Radziecką. Piękne niegdyś zaułki Starego Miasta przeobraziły się w smutne gruzowisko. Dziś o dawnej zabudowie przypominają jedynie szczątki budynków i tablice – Kirchengasse, Apothekergasse, Pfarrkirche. Teren porośnięty jest krzakami i zaroślami. Brukowe ulice prowadzą donikąd. Pośrodku ruin kościoła farnego stoi krzyż. Jedyne, co po wojnie ocalało niemal w całości, to zamek. Niestety, w latach 60. został wysadzony w powietrze, a życie rozkwitło po drugiej stronie Warty. Taka to smutna historia kostrzyńskiej Starówki. Do ruin prowadzi zbudowana z czerwonej cegły brama. Okazała, bo i dwuwjazdowa. Nazwano
